Һәр кәс сүкут етсә ниҹат тапар. (О јердә ки, данышмаг нәтиҹә вермәз.) Һәр кәс Аллаһа ҝөрә тәвазөкарлыг етсә Аллаһ ону уҹалдар. Һәр кәс тәкәббүр етсә Аллаһ ону хар едәр.
Һәр кәс башгаларынын хәталарындан кечсә, Аллаһ да онун ҝүнаһларындан кечәр. Һәр кәс башгаларыны бағышласа, Аллаһ да ону әфв едәр. Һәр кәс мүсибәтә сәбр етсә Аллаһ ону (мүсибәти) әвәз едәр. Һәр кәс өз гәзәбини удса, Аллаһ она әҹр верәр. Һәр кәс доланышығында әндазә сахласа Аллаһ онун рузисини верәр. Һәр кәс бәдхәрҹлик етсә Аллаһ онун рузисини кәсәр. Һәр кәс һөкмдарларын гапысына јахынлашса әзијјәт ҝөрәр. Һәр кәс өз малынын мүдафиәси заманы өлдүрүлсә шәһид һөкмүндәдир. (Бир шәртлә ки, өзүнү дүнја малындан өтрү биләрәкдән өлүмә атмасын.)
Һәр кәс өз аиләсини мүдафиә едән заман өлсә шәһид һесаб олунар. Һәр кәс өз динини мүдафиә едән заман өлдүрүлсә шәһид һөкмүндәдир. Аллаһ һәр кәси истәсә она хејир верәр вә она дини билик инајәт едәр. Һәр кәс беһиштин арзусундадырса ҝәрәк хејирли ишләрә тәләссин. Һәр кәс атәшдән горхур ҝәрәк шәһвәтләрдән өзүнү горусун.
Һәр кәс ҝүнаһ етмәјә чалышса, сонра мәгсәдиндән дөнсә онун үчүн саваб јазылар. Һәр кәсә ки, Аллаһ хејир вериб ҝәрәк һәмин хејрин әламәти онда ҝөрсәнсин. Һәр кәсин данышығы чох олса хәтасы да чох олар, һәр кәсин хәтасы чох олса ҝүнаһы да чох олар, һәр кәсин ҝүнаһы чох олса онун үчүн атәш јахшыдыр. Һәр кәс рузи јолу тапса әлиндән бурахмасын, һәр кәс немәт тапса шүкр етсин.
Һәр кәс аздан өтрү шүкр етмәсә чохдан өтрү дә шүкр етмәз. Һәр кәс мүсибәт үз верән адама тәскинлик версә онун гәдәр саваб әлдә едәр. Һәр кәс мәним үммәтимлә хош давранса Аллаһ да онунла хош давранар. Һәр кәс хәстәјә баш чәксә беһиштлик иш ҝөрүб. Һәр кәс залымла јол ҝетсә ҝүнаһкардыр. (Бир шәртлә ки, она зүлм етмәкдә көмәк етсин вә ја онун әлалтыларындан һесаб олунсун.)
Һәр кәс өз малыны әлиндә дашыса тәкәббүрдән узагдыр. Һәр кәс шәфаәти инкар етсә ондан бинәсиб олар. Һәр кәс јахшы ишдән хошһал, пис ишдән нараһат олур мөминдир. Һәр кәс Аллаһдан горхурса (ҹаванлыг вә гүдрәтли вахтында) Она итаәт етмәјә чалышсын вә һәр кәс чалышса мәнзилә јетишәр. Һәр кәс ахирәт иззәт вә шәрәфини истәјир ҝәрәк дүнја зинәтләриндән әл чәксин.
Һәр кәс ҝеҹә чох намаз гылса, ҝүндүз үзү нурани олар. Һәр кәс дүнјаны севсә өз ахирәтинә зијан вурур вә һәр кәс гәлбини ахирәтә бағласа дүнјаја зәрәр вурар. Һәр кәс Аллаһын гүдрәтини јүнҝүл тутса Аллаһ ону хар едәр вә һәр кәс Аллаһын гүдрәтинә еһтирам етсә Аллаһ ону әзиз тутар. Һәр кәс һансы иши севсә - хејир вә ја шәр - ону јеринә јетирән кимидир. Һәр кәс Аллаһын ады илә сизи сығынса она сығынаҹаг верин вә һәр кәс сизә Аллаһа анд версә вә нәсә истәсә, истәдијини она верин.
Һәр кәс һәја пәрдәләрини јыртса, гејбәти јохдур. (Онун барәсиндә едилән гејбәт гејбәт дејил.) Һәр кәс өз пис әмәлинә ҝөрә нараһат оларса истиғфар етмәсә дә Аллаһ ону бағышлајар. Һәр кәс Аллаһла ҝөрүшмәји севирсә, Аллаһ да онунла ҝөрүшмәји севир, һәр кәс ки, Аллаһла ҝөрүшмәји севмир, Аллаһ да онунла ҝөрүшмәји севмир. Ондан елми суал сорушуларкән ҹаваб вермәјән алимин ағзына атәшдән јүјән вурулар. Һәр кәсин үзүнә бир хејир гапысы ачылса ону гәнимәт билсин, һәтта нә вахт бағланаҹағыны билмәсә дә.
Һәр кәс өз гәзәбини ишләдә билсә вә (Аллаһа хатир) ону сакитләшдирсә Аллаһ онун гәлбини иман вә әмнијјәтлә долдурар. Һәр кәс иманын ләззәтини дадмаг истәјирсә ҝәрәк салеһ инсанлары сырф Аллаһа ҝөрә севсин. Һәр кәс гејри-шәри јолла пул әлә ҝәтирсә ону чәтин вә хошаҝәлмәз ишләрә хәрҹләмәли олар. Һәр кәс јолдашлыг вә меһрибанлыгдан өз пајыны ҝөтүрсә, дүнја вә ахирәтдән өз пајыны апарыб. Һәр кәс Аллаһа олан мәһәббәти инсанлара олан севҝидән үстүн тутса (Аллаһын мәһәббәтини үстүн тутса) Аллаһ ону ҹамаатын шәриндән горујар.
Һәр кәс дүнјада икидилли олса Аллаһ онун үчүн оддан ики дил гәрар верәр. Һәр кәс иҹазәсиз башгасынын јазысына бахарса, елә бил атәшә бахыр. Һәр кәс әмр бе мәруф етсә бу иши Аллаһ бәјәнән шәкилдә (ҝөзәл шәкилдә) етсин. Һәр кәс гырх ҝүн өзүнү (әмәлләрини) Аллаһдан өтрү халис етсә, һикмәт чешмәләри гәлбиндән дилинә ахар. Аллаһа вә ахирәт дүнјасына иманы олан һәр кәс ҝәрәк гоншусуна һөрмәт едиб онунла хош кечинсин.
Һәр кәс ҹамаатын ондан хошу ҝәлсин дејә Аллаһа ҝүнаһ етсә, елә ҝөзүнү дикдији ҹамаат ону мәзәммәт едәр. Һәр кәс Аллаһын разылығыны газанмагдан өтрү ҹамаатын аҹығына ҝәлән иш ҝөрсә Аллаһ өзү ондан разы галар вә ҹамааты да ондан разы салар вә һәр кәс ҹамаатын хошуна ҝәлмәкдән өтрү Аллаһын разылығына гаршы зидд бир иш ҝөрсә Аллаһын она аҹығы тутар вә ҹамааты да ондан наразы едәр. Һәр кәс дүнјада етдији пис әмәлинин ҹәзасыны елә дүнјада чәксә, Аллаһ өз бәндәсини ики дәфә ҹәзаландыраҹагдан даһа әдаләтлидир. Һәр кәсин ки, Аллаһ ҝүнаһыны дүнјада бағышлады вә ону рүсвај етмәди (ахирәтдә дә бағышлананлар ҹәрҝәсиндәдир.) Аллаһ өз әфвиндән дөнмәкәдн даһа кәримдир. Һәр кәсин ону хәлвәтдә ҝүнаһдан чәкиндирәҹәк тәгвасы олмаса елминдән ибадәт јолунда зәррә гәдәр дә ишләтмәјиб.
Һәр кәс өз намазларыны ҹамаат арасында ҝөзәл, хәлвәтдә исә пис гылса Аллаһа хәјанәт едиб. Һәр кәсин намазлары ону пис әмәлләриндән чәкиндирмирсә Аллаһдан узаг дүшмәкдән башга бир шеј әлдә етмәјиб. Һәр кәс мәгсәдинә ҝүнаһ васитәси илә чатмаг истәсә хејри аз, зәрәри исә даһа чох олар. Һәр кәс салеһ гәлбә малик олса Аллаһ онун гәлбиндән чөһрәсинә мәһбубијјәт ҝәтирәр ки, онунла таныныб мәшһурлашар. Һәр кәс бир ишдән өтрү анд ичә сонра ондан даһа јахшы бир иш ирәли ҝәлсә ҝәрәк кәффарә версин вә даһа јахшы олан иши јеринә јетирсин.
Һәр кәс бидәтләрә арха чевирсә Аллаһ бөјүк вәһшәт ҝүнүндә ону аманда сахлајар. Һәр кәс сағлам бәдәнә, хатирҹәмлик вә әмнијјәтә вә бир ҝүнлүк рузијә малик олса елә бил ки, бүтүн дүнјаја маликдир. Һәр кәс мүсәлманлардан биринин иши үчүн габаға дүшсә (о ишә рәһбәрлик етсә) Аллаһ да онун үчүн хејир истәјәр вә ондан өтрү салеһ бир мүавин тәјин едәр ки, Аллаһы јаддан чыхардыгда онун јадына салсын, јадында оланда она көмәк етсин. Һәр кәс ҹамаата әзијјәт вермәсә, јалан демәсә вә вәдәсинә хилаф чыхмаса алиҹәнаблығы камил, әдаләти ашкар, онунла гардашлыг ваҹиб, гејбәти һарам олан кимсәләрдәндир. Һәр кәс дилини вә өврәтини (зинадан) горуса беһиштә дахил олар. Һәр кәс биләрәкдән мәнә јалан нисбәт версә јери ҹәһәннәмдир.
