Шрифт өлчүсү:

22 Декабр 2013

Мүәлла ибн Хәнис дејир: Һәзрәт Имам Садиг (ә) јағышлы бир ҝеҹәдә Бәни-Саеде гәбиләсинә тәрәф һәрәкәт едир. Мән дә арам онун архасынҹа ҝетдим. Јолда о һәзрәтин әлиндән нәсә јерә дүшдү.

Имам (ә) бујурду: “Ја Аллаһ! Итирдијими мәнә гајтар!” Бу вахт габаға ҝедиб салам вердим.

О һәзрәт (ә) бујурду: “Мүәлла! Сәнсән?”

Әрз етдим: Бәли, сизә фәда олум!

Бујурду: “Ахтар, һәр нә тапдын мәнә вер.”

Мән дә јерә әл ҝәздирдим. Баша дүшдүм ки, јерә чохлу сајда чөрәк төкүлүб. Нә гәдәр чөрәк тапдымса, һамысыны о һәзрәтә (ә) вердим. Имамын (ә) әлиндәки боғча чөрәклә долу олдуғундан чох ағыр иди.

Әрз етдим: Иҹазә верин мән ҝөтүрүм.

Бујурду: “Мән даһа лајиглијәм, ҝәл Бәни Саеде гәбиләсинә гәдәр бирликдә ҝедәк.”

Биз ора чатанда орда оланлардан бәзиләри јатмышды. Һәзрәт Имам Садиг (ә) орада јатанларын јанына бир вә ја ики чөрәк гојуб кечирди. Беләликлә, һамыја чөрәк верди вә орадан чыхыб ҝетдик.

Әрз етдим: Бунлар һаггы таныјырлар, јәни шиәдирләр?

Бујурду: “Әҝәр һаггы танысајдылар онлара дуз да верәрдим. Бил ки, Аллаһ-Таала нә јарадыбса она хәзинәдар да јарадыб. Амма сәдәгә өзү өзүнү горујар.

Атам (Имам Багир (ә)) һәр вахт бир фәгирә сәдәгә верәндә, ону јенидән фәгирдән аларды өпүб вә ијләјәрди сонра икинҹи дәфә фәгирин әлинә гојарды. Ҝеҹә јарысы сәдәгә вермәк Аллаһын гәзәбини сакитләшдирәр, ҝүнаһлары арадан апарар вә гијамәт ҝүнүнүн һесабыны асан едәр. Ҝүндүз сәдәг вермәк исә өмүр вә малы чохалдар.

Һәзрәт Иса (ә) дәнизин кәранындан кечәркән чөрәјини ора атыр. Шаҝирдләриндән бири әрз едир: Нә үчүн белә етдиниз. Бу чөрәк ки сизин јемәјиниз иди? Бујурду: “Атдым ки, дәниз һејванларындан биринә гисмәт олсун. Бу ишин Аллаһ-Тааланын јанында бөјүк һәдијјәси вар.”

Сәдәгә илә әмлакы горумаг

Һәзрәт Имам Садиг (ә) бир груп таҹирләрлә јол јолдашы олур. Јолда хәбәр верирләр ки, оғрулар филан јери гарәт едибләр. Карвандакылар бир јерә јығылырлар. Бу хәбәри ешидәнләрин горхдуглары үзләриндән мәлум иди.

Имам (ә) бујурду: “Сизин нараһатлығыныз нәдәндир?”

Әрз етдиләр: Сатлыг малымыз вар, горхуруг әлимиздән чыха. Иҹазә верирсиниз малларымызы сизин ихтијарынызда гојаг. Оғрулар билсәләр ки, бу маллар сизиндир, ола билсин әл вурмајалар.

Һәзрәт (ә) бујурду: “Һарадан билирсиниз? Ола билсин онлар тәкҹә мәним малымын далынҹа ҝәлибләр. Бу һалда өз малынызы бош јерә һәдәрә вермиш олаҹагсыныз.”

Әрз етдиләр: Нә едәк? Әҝәр мәсләһәт билсәниз малларымызы торпаға басдыраг.

Бујурду: “Бу ишиниз баис олар ки, малларыныз тез тәләф ола. Јахуд да ола билсин кимсә сизин ишиниздән хәбәри ола вә онлары ҝөтүрә, ја да гајыданда јерини тапмајасыныз.”

Дедиләр: Бәс ондан нә едәк?

Бујурду: “О кәсә тапшырын ки, малларынызы һәр нөв тәһлүкәдән горујар вә малынызын чохалмасына сәбәб олар.

Суал етдиләр: О шәхс кимдир?

Бујурду: “Аллаһ-Таала”.

Сорушдулар: Неҹә Аллаһа тапшыраг?

Бујурду: “Фәгирләрә вә еһтијаҹлылара сәдәгә верин.”

Дедиләр: Бурада фәгир вә еһтијаҹлы јохдур ки, сәдәгә верәк.

Бујурду: “Гәрара ҝәлин ки, малынызын үчдә бирини сәдәгә верәсиниз вә Аллаһ да малынызы горхдуғунуз шејдән аманда сахласын.”

Таҹирләр гәрара ҝәлирләр ки, Имамын (ә) дедији кими етсинләр.

Бујурду: “Инди исә јолунуза давам един.” Бираз ҝетдикдән сонра оғрулар онлары ҝөрүр. Бу ан Имамла (ә) оланлары горху бүрүјүр.

Һәзрәт (ә) бујурду: “Даһа нәдән горхурсунуз, бундан сонра сиз Аллаһын пәнаһындасыныз?!”

Јол кәсәнләрин ҝөзү һәзрәт Имам Садигә (ә) саташан кими атдан дүшүб о һәзрәтин (ә) әлини өпүб әрз едирләр: Дүнән ҝеҹә һәзрәт Пејғәмбәри (с) јухуда ҝөрмүшәм. Бизә әмр етди ки, бу ҝүн өзүмү сизә тәгдим едим. Инди сизин хидмәтиниздәјәм ки, дүшмән вә оғрулардан аманда галасыныз.

Һәзрәт Имам Садиг (ә) бујурду: “Сизә еһтијаҹымыз јохдур. О кәс ки, бизи сизин хәтәриниздән горујуб, онлардан да горујаҹаг.”

Карванда оланлар јолларыны саламат баша вурдулар. Малларынын үчдә бирини сәдәгә вердиләр. Галан малларындан да чохлу газанҹ әлдә етдиләр. Бир бирләринә дедиләр: Һәзрәт Имам Садигин (ә) бәрәкәти неҹә дә чох олду. Имам (ә) бујурду: “Беләликлә, Аллаһла мүамиләнин фајадалырыны баша дүшдүнүз. Бундан сонра бу үсулу давам етдирин.”

Сәдәгә илә өвлады горумаг

Мәһәммәд ибн Өмәр ибн Јәзид деди: Имам Ризаја (ә) әрз етдим: Индијә кими ики ушағым өлүб. Һал һазырда бир балаҹа оғлан ушағым вар. Бујурду: “Онун үчүн сәдәгә вер. Һәр нә сәдәгә вермәк истәсән, ушағын өзүнә вер ки өз әли илә еһтијаҹы олана версин. Һәтта бир тикә чөрәк, ја бир овуҹ јемәли олсун вә ја башга бир шеј ола. Она ҝөрә дә Аллаһ јолунда һәр нә вермәк истәсәниз халис нијјәтлә верин. Нә гәдәр аз да олса Аллаһ јанында гијмәтлидир.

Nur-az.com
Дилимизә чевирди: Р. Һүсејнов