10 Мај 2017
ТӘКӘББҮР
Тәкәббүрүн ән бөјүк дәрәҹәси һәгигәти јүнҝүл, халгы алчаг сајмагдыр

Бәли, өзүнү башгаларындан үстүн билмәк, өзүнү һамыдан ағыллы һесаб етмәк, илаһи ҝөстәришләрә итаәтдән бојун гачырмаг бөјүк ҝүнаһдыр вә бу ҝүнаһын мүгабилиндә ағыр әзаб вәд едилмишдир. Инсанын өз билијинә ибадәтинә, салеһ әмәлинә, әсил-нәҹабәтинә, ҝөзәллијинә, вар-дөвләтинә, өвладларына, достларына рәғмән халг гаршысында өзүнү јухары тутмасы чох чиркин ишдир. Имам Садиг (ә) бујурур: «Иззәт вә әзәмәт, үстүнлүк вә бөјүклүк Аллаһа мәхсус хүсусијјәтләрдир. Өзүнү белә ҝөстәрмәк истәјәнләри Аллаһ ҹәһәннәмә атар». («Биһарул-әнвар», 70-ҹи ҹилд, сәһ-213.)
Һәзрәт Багир (ә) вә Имам Садиг (ә) бујурурлар: «Гәлбиндә бир зәррә ағырлығында тәкәббүр оланлар беһиштә дахил олмаз». («Кафи», 2-ҹи ҹилд, сәһ-310.) Имам Садиг (ә) бујурур: «Доғрудан да, ҹәһәннәмдә тәкәббүрлүләрә мәхсус «сәгәр» адлы јер вар. Буранын истисиндән Аллаһа шикајәт едәр, нәфәс алмаг үчүн иҹазә истәјәрләр. Елә ки, нәфәс чәкәрләр, нәтиҹәдә ҹәһәннәм алышар. («Кафи», 2-ҹи ҹилд, сәһ-310.)
Əбдүл-Әла дејир: «Имам Садигдән (ә) сорушдум ки, тәкәббүр нәдир? Имам (ә) бујурду ки, тәкәббүрүн ән бөјүк дәрәҹәси һәгигәти јүнҝүл, халгы алчаг сајмагдыр. Сорушдум ки, һәгигәти јүнҝүл сајмаг нәдир? Бујурду ки, ону анламајыб, әһлинә тәнә етмәк.» («Кафи», 2-ҹи ҹилд сәһ-311.)