Шрифт өлчүсү:

12 Сентјабр 2017

Ҹәмијјәтдә иззәти-нәфс олан еһтијаҹлылары тапыб онларын еһтијаҹыны өдәмәк бөјүк савабдыр.

Инсан еһтијаҹлы варлыгдыр. Бу еһтијаҹ инсан шәхсијјәтинин танынмасында мүһүм рол ојнајыр. Әсл инсан өз зеһни вә физики гүввәләриндән фајдаланараг бу еһтијаҹлары арадан галдырмалыдыр. Амма инсанларын бир гисми Аллаһын она вердији гүввәләрдән сәмәрәли фајдаланмајыб башгаларынын көмәјинә ҝөз дикир. Әлбәттә ки, бу, инсана јарашмајан сифәтдир.
Амма «иззәти-нәфс» адланан бәјәнилмиш бир сифәт дә вардыр. Иззәти-нәфсә малик олан инсанлар мин бир әзијјәтә гатлашыб кимсәјә ағыз ачмыр, Аллаһдан башгасына әјилмирләр. Тәбиидир ки, беләләри гулдурлуг, оғурлуг, јалан, бөһтан кими ҝүнаһлардан да узаг олурлар.
Бу инсанлар өзләри вә башгалары үчүн имтаһан олсун дејә, ағыр чәтинликлә гаршылаша биләрләр. Мәсәлән, анадан шикәст доғулмуш ики инсан тамаһ бахымындан ејни олмур. Онлардан бири башгаларына ағыз ачмагла өз еһтијаҹларыны өдәјирсә, иззәти-нәфси олан шикәст нә етмәлидир? Мәһз бу мәгамда Аллаһын еһсан һаггында бујурдуглары јада дүшүр. Бәли, имканлылар бөјүк имтаһан гаршысындадырлар. Ҹәмијјәтдә иззәти-нәфс олан еһтијаҹлылары тапыб онларын еһтијаҹыны өдәмәк бөјүк савабдыр.
«Һәдид» сурәсинин 10-ҹу ајәсиндә охујуруг: «Ҝөјләрин вә јерин мирасы анҹаг Аллаһа аид олдуғу һалда, нә үчүн Аллаһ јолунда инфаг (инфаг – еһсан етмәк, бағышламаг) етмирсиниз?»