03 Нојабр 2017
БӨЈҮК ҜҮНАҺЛАР ИМАМ САДИГИН (Ә) ҺӘДИСЛӘРИНДӘ
Һәлак олсун о шәхс ки елми олмадан нәзәр верә
Ҝүнаһ үчүн јаландан анд ичмәк. Рәббимиз бујурур:«Аллаһ илә олан әһдләрини вә андларыны уҹуз бир гијмәтә сатан шәхсләрә ахирәт немәтләриндән һеч бир пај јохдур. Аллаһ гијамәт ҝүнүндә онлары диндирмәз, онлара нәзәр салмаз вә онлары (ҝүнаһларындан) пак етмәз (тәмизә чыхармаз). Онлары шиддәтли бир әзаб ҝөзләјир!» (Али-имран, 77.)
Мүһарибә заманы мүсәлманларын әлә кечирдији гәнимәтә хәјанәт етмәк. (Она ҝөрә ки, бу гәнимәт орада иштирак едән мүсәлманларын арасында бөлүшдүрүлмәлидир.) «Али-имран» сурәсинин 161-ҹи ајәсиндә охујуруг:
«Һеч бир пејғәмбәрә әманәтә хәјанәт етмәк јарашмаз. Әманәтә хәјанәт едән шәхс, гијамәт ҝүнү хәјанәт етдији шејлә (бојнуна јүкләнмиш һалда) ҝәләр. Сонра исә һәр кәсә ҝөрдүјү ишләрин әвәзи вериләр вә онлара һагсызлыг едилмәз!»
Ваҹиб олан зәкаты вермәкдән бојун гачырмаг.
Аллаһ-тәала бујурур:
«Ҹәһәннәм одунда гызаран бу гызыл-ҝүмүш илә онларын алны, бөјрү, бели дағланан ҝүн онлара дејәҹәкләр: «Өзүнүзә јығдығыныздан дадын!» (“Төвбә”, 35.)
Јаландан шәһадәт вермәк вә һабелә өзүнүн шаһид олмасыны инкар етмәк (јәни әҝәр бир шәхс мүәјјән бир һадисәнин шаһиди олубса, мәһкәмә заманы өзүнүн шаһид олмасыны инкар етмәк). Бу барәдә Гуранда охујуруг:
«Һәр кәс ҝөрдүјүнү (мәһкәмә заманы) ҝизләтсә онун гәлби ҝүнаһкардыр». (“Бәгәрә”, 283.)
«Еј иман ҝәтирәнләр! Шәраб (ички), гумар, бүтләр, фал охлары да шејтан әмәлиндән олан мурдар бир шејдир. Бунлардан чәкинин ки, бәлкә, ниҹат тапасыныз!» («Маидә» сурәсинин 90-ҹы ајәсиндә бу мәтләбә ишарә олунмушдур.)
Биләрәкдән Аллаһын инсанлара ваҹиб етдији әмәлләри, о ҹүмләдән намазы тәрк етмәк. Чүнки Ислам Пејғәмбәри Һәзрәт Мәһәммәд (сәлләллаһу әләјһи вә алиһи вә сәлләм) бујурур:
«Һәр кәс биләрәкдән намазы тәрк етсә, Аллаһын вә Онун Пејғәмбәринин (с) әһд-пејманындан бизар олмушдур.»
Әһдә вәфа гылмамаг вә јахын гоһум-әгрәба илә рабитәни кәсмәк. Аллаһ-тәала «Фурган» сурәсинин 25-ҹи ајәсиндә бу мәсәләләр һаггында бујурур:
«Онлар (әһдә вәфа гылмајанлар вә гоһумлуг рабитәсини позанлар) үчүн ләнәт олсун вә онларын ахирәтдә јери чох писдир».
Бу һәдиси рәвајәт едән шәхс дејир: Имам Садиг (ә) бура чатанда Әмр ибн Үбејд имамын сөзләринин тәсириндән ағлајыб налә чәкән һалда ораны тәрк етди. Лакин ҝедәркән дилиндә бу ҹүмләни тәкрар едирди:
«Һәлак олсун о шәхс ки елми олмадан нәзәр верә; вә һәлак олсун о шәхсләр ки, сиз имамларла елм вә фәзиләтдә үзбәүз дура» (јәни һәлак олсун сизин дүшмәнләриниз).
