Инсанлар өз һәјатларында, адәтән, шәкк-шүбһә бахымындан бөһран кечирирләр. Мәһз бу мәгамда инсан һәссас бир һала дүшүр. Хүсуси илә, әтраф мүһитдәки дүшүнҹәләр, бәзән дә мүхтәлиф тәблиғатлар онун гаршысыны кәсир. Әҝәр инсан, доғрудан да, һәгигәти ахтарырса Аллаһ она јол ҝөстәрәҹәк. Аллаһ-тәала бујурур:
“Бизим јолумузда ҹиһад вә тәлаш едәнләри, шүбһәсиз, өз јолларымыза һидајәт едәҹәјик.” (“Әнкәбут”, 69.)
Амма бу о демәк дејил ки, алимләрин һеч бир вәзифәси јохдур. Әслиндә онларын чијниндә ағыр мәсулијјәт вар вә алимләр ағыла ҝәлән шәкк-шүбһәләри мүмкүн јолларла арадан галдырмалы, һамыдан өнҹә ҝәнҹ нәсли әминлијә чатдырмалыдырлар.
