Аллаһ кимә мәним Әһли-бејтимин (ә) ешгини рузи етсә, һеч шүбһәсиз һәмин шәхс дүнја вә ахирәт хејринә чатмышдыр
Инсанлара тәкҹә Әһли-бејт (ә) јох, һәм дә онларын һәгиги ашигләри, ҝөстәришләринә мүти оланлар шәфаәт вермиш, әтрафдакыларын проблемләрини һәлл етмишләр.
Ахунд Молла Мәһәммәд Каши һәгиги арифләрдән, мисилсиз шиә философларындан олмушдур. Онун ибадәт вә чыхышлары Аллаһ өвлијаларынын ибадәт вә чыхышларыны хатырладыр. Устадын ирфан вә фәлсәфә мәктәбиндә шәһид Ајәтуллаһ Сејид Һәсән Мүдәррис, Һаҹы Шејх Мүртәза Талибани, Һаҹы аға Рәһим Әрбаб, Ајәтуллаһ-үзма аға Сејид Ҹәмаләддин Ҝүлпајигани, Ајәтуллаһ-үзма Бүруҹерди кими шәхсијјәтләр тәрбијә алмышдыр.
Бир ҝүн устад, Сәдр мәдрәсәсиндә һүҹрәсинин гапысында әјләшдији вахт Бәхтијар гәбиләләриндән олан бир ҝәнҹ она јахынлашыр. Өвлады олмајан бу ҝәнҹә демишдиләр ки, онун проблемини ахунд Каши һәлл едә биләр. О да устадын сорағынҹа ҝәлир вә ону тапыб дејир: “Аллаһдан мәним үчүн бир өвлад истә.” Ахунд бујурур: “Бу мәним әлимдән ҝәлән иш дејил. Бу гәбил истәкләр үчүн Аллаһ јанында ләјагәтим јохдур. Еј гардаш, әҝәр мәним мәнәви симамын шәклини мәдрәсәнин ајагјолусундан ассалар, кимсә ајагјолуна ҝетмәз!” Амма ахундун бу сөзләри ҝәнҹи фикриндән дашындырмыр. Ахунд садәҹә онун әлиндән гуртулмаг үчүн дејир: “Ҝет бир кузә ҝөтүр, мәдрәсәнин һовузундакы судан ҝөтүр. Һәмин судан өзүн дә ич, зөвҹән дә ичсин. Әҝәр Аллаһ истәсә өвладыныз олар.” Һәмин ҝәнҹ пак бир гәлб вә нијјәтлә ахундун ҝөстәришини јеринә јетирир. Нөвбәти ил сүдәмәр бир көрпә илә мәдрәсәјә ҝәлир. Ахунддан хаһиш едир ки, ушағын гулағына азан десин!
Рәвајәтләрдә дејилир: “Анд олсун Аллаһа, ким онлары севдисә, дүнја вә ахирәт фајдасы она нәсиб олду. (“Јәнабиул-мәвәддәт”, 2-332; “Биһарул-әнвар”, 27-116, баб 4, һәдис 92)
Ислам пејғәмбәри чох мүһүм бир рәвајәтдә бујурур: “Аллаһ кимә мәним Әһли-бејтимин (ә) ешгини рузи етсә, һеч шүбһәсиз һәмин шәхс дүнја вә ахирәт хејринә чатмышдыр. Кимсә шүбһә етмәсин, о мүтләг беһишт әһлидир. Чүнки мәним Әһли-бејтимә мәһәббәтин ијирми нәтиҹәси вар: Он нәтиҹә дүнјада, он нәтиҹә ахирәтдә. Дүнјадакы нәтиҹәләр: зөһд, мүсбәт тәлаша рәғбәт, диндә паклыг, ибадәт шөвгү, өлүмдән габаг төвбә, ҝеҹә ибадәтинә һәвәс, халгын әлиндәкиндән уммамаг, әмр вә гадағалара риајәт, дүнја илә дүшмәнчилик, сәхавәт вә әта. Ахирәтдәки нәтиҹәләр: әмәл намәсинин ачылмамасы, мизан-тәрәзинин гурулмамасы, әмәл намәсинин сағ әлә верилмәси, әзабдан гуртулуш вәсигәси, үзүағлыг, беһишт либасы, аиләдән јүз нәфәр үчүн шәфаәтин гәбулу, Аллаһын мәрһәмәт вә нәзәри, беһишт таҹы, беһиштә сорғу-суалсыз ҝириш. Хош олсун Әһли-бејт (ә) ашигләринин һалына!” (“Әл-хисал”, 2-515, һәдис 1; “Мишкатул-әнвар”, 81)
