Мөмин өз дини шәхсијјәтини алчалтмамалыдыр.
Аллаһын еһтијаҹлы олдуғумуз сифәтләриндән бири «Рәһман»дыр. Аллаһ өз бәндәләринә гаршы меһрибандыр вә бәндәләрини дә өз араларында меһрибанлыға, хош рәфтара чағырыр.
İнсан иҹтимаи бир варлыг кими башгалары илә үнсијјәтдә олмаға мәҹбурдур. Инсан бу мүнасибәтләр васитәси илә өзүнү һифз едир, мадди вә мәнәви тәрәггијә наил олур. Аҹыдил, гашгабаглы инсан тәбии ки, пис гаршыланыр вә әтрафдакылар онунла үнсијјәтдән гачырлар.
Ислам дини өз ардыҹылларыны меһрибанлыға, хош мүнасибәтә дәвәт едир. Ислам Пејғәмбәри (с) салам вермәкдә һамыны габаглајар, һәтта ушаглара да биринҹи салам верәрди. Һәзрәт (с) она верилән саламын ҹавабыны даһа бөјүк еһтирамла гајтарарды. «Ниса» сурәсинин 86-ҹи ајәсиндә бујурулур:
«Сизә салам верилдији заман ону даһа ҝөзәл гајтарын».Лакин ҹәмијјәтдә мәһәббәтлә гаршыланмаг үчүн тәкҹә салам вермәк кифајәт етмир. Инсан садә, сәмими олмалы, өз заһири илә башгаларыны алдатмамалыдыр. «Фурган» сурәсинин 63-ҹү ајәсиндә охујуруг: «Лајигли бәндәләр о шәхсләрдир ки, јер үзүндә тәвазөкарлыгла ҝәзәр, ҹаһилләр онлара сөз атдыгда јумшаг, ҝөзәл ҹаваб верәрләр».
Амма ҝүләр үз, хош мүнасибәтин дә шәртләри вардыр. Ләјагәтсиз, залым инсанлара хош мүнасибәт ҝөстәрмәк, ҝүнаһкарларла јахын үнсијјәтдә олмаг Ислам дининдә писләнилир. Мөмин өз дини шәхсијјәтини алчалтмамалыдыр.
