Имам Садигин (ә) ән јахшы шаҝирдләриндән бири Вәһәб ибн әмр иди. О, халг арасында Бәһлул ады илә танынмышды. Дејирләр ки, бир ҝүн Һарун-әррәшид Бағдад шәһәринә гази тә’јин етмәк истәјирди. О бир нечә нәфәрлә бу барәдә мәсләһәтләшмишди. Һеч кәс бу вәзифәјә Бәһлулдан башгасыны лајиг билмәди. Һарун Бәһлулу чағырыб деди:
Еј ағыллы алим! Бизә гәзавәт ишиндә көмәк ет!
Бәһлул деди: Мәним бу ишә сәлаһијјәтим чатмыр.
Һарун деди:
Бүтүн Бағдад ҹамааты сәни бу ишә лајиг билирләр.
Бәһлул деди: Чох тәәҹҹүблүдүр: Мән өзүмү онлардан јахшы таныјырам. О бири тәрәфдән мән ја дүз дејирәм, ја јалан. Әҝәр дүз дејирәмсә, демәли, доғрудан да гази олмаг сәлаһијјәти мәндә јохдур. Јох, јалан дејирәмсә, онда јаланчы адамын бу ишә сәлаһијјәти јохдур».
Амма онлар Бәһлула дедиләр:
«Бу иши гәбул етмәсән, сәни бурахмајаҹағыг».
Бәһлул деди:
İнди ки, мәҹбур едирсиниз, онда мәнә бир ҝеҹә мөһләт верин.
Бәһлула мөһләт верилди. О, евинә ҝедиб һәмән ҝеҹәни евиндә галды. Сәһәри ҝүнү әлинә бир узун чубуг ҝөтүрүб базара ҝәлди. О, өзүнү дәлилијә вурмушду.
Ҹамаат буну ҝөрәндә дедиләр: Бәһлул дәли олубдур.
Бу хәбәр Һаруна чатанда о деди: «Бәһлул дәли олмајыб. О, бу васитә илә өз динини горумаг үчүн биздән јахасыны гуртарыб».
Бәһлул өмрүнүн ахырына кими бу вәзијјәтдә галды. О, билирди ки, белә бир вәзифәни бу ҹүр залым хәлифәнин заманында гәбул етмәк ону ҝүнаһа вә ҹинајәтләрә сөвг едә биләр. Буна ҝөрә дә өзүнү дәлилијә вурду.
