Һәдисдә мөмин фәгирләрин једди хүсусијјәти гејд олунур:
1.
Аза разы олурлар − бәзи јохсуллар даим сәрвәтли олмаг арзусу илә јашајырлар. Онлар имкан олан кими дүнја немәтләринә әл атыр вә аза гане олмурлар. Һәдисдә бу сајаг фәгирләр нәзәрдә тутулмамышдыр. О фәгирләрә мәһәббәт Аллаһа мәһәббәт сајылыр ки, аза гане олур вә дүнја немәтләринә ҝөз дикмирләр.
2.
Јохсуллуға вә аҹлыға сәбр − бәзи фәгирләр даим аһ-налә чәкир, Аллаһдан шикајәтләнир, фәгир олдуглары үчүн Аллаһа етираз едирләр. Амма елә фәгирләр дә вар ки, һеч вахт шикајәтләнмир вә өз фәгирликләринә сәбр едирләр. Онлар һәтта өз фәгирликләрини ҝизләтмәјә чалышыр, еһтијаҹлы олдугларыны башгаларына билдирмирләр. Әлбәттә ки, бу инсанлар тәнбәллик сәбәбиндән јох, һансыса башга бир сәбәбдән јохсуллуға дүчар оланлардыр. Гурани-кәримдә охујуруг: “Онларын һалындан хәбәрсиз оланлар имканлы олдугларыны ҝүман едирләр.” (“Бәгәрә”, 273.) Бу инсанлар даим чалышырлар ки, башгаларына мөһтаҹ олмасынлар.
3.
Немәтә шүкр едәрләр − Аллаһ-тәала бу инсанлара бир немәт әта етдикдә Аллаһы јаддан чыхармаз, даим она шүкр едәрләр.
4.
Аҹлыгдан вә сусузлугдан ҝилејләнмәзләр − белә бир хүсусијјәт сәбрин шәрти вә нәтиҹәсидир. Сәбирли инсан һеч вахт әтрафындакылара өз аҹлыг вә сусузлуғундан шикајәтләнмир.
5.
Һеч вахт јалан данышмазлар − бәзән јохсуллар башгаларындан көмәк алмаг үчүн јалана әл атырлар. Өз кичик еһтијаҹларыны бөјүк ҝөстәрир, дөзүлмәз чәтинликдә олдугларыны билдирирләр. Онлар өз јаланлары илә башгаларында мәрһәмәт һисси ојатмаға чалышырлар. Фәгирләрин башгаларындан јардым алмаг мәгсәди илә јалан данышмасы тәһлүкәси даһа бөјүкдүр. Амма Аллаһын мәһбубу олан фәгирләр һеч заман јалан данышмырлар.
6.
Аллаһа аҹыглары тутмур − фәгир сәбирли вә дөзүмлү олдуғу вахт вәзијјәтиндән шикајәтләнмир, еләҹә дә Аллаһына аҹығы тутмур. Бәли, елә јохсуллар вар ки, нәинки халгын јанында өзүнү сындырмыр, һәтта гәлбиндә дә Аллаһдан наразы галмыр. Онлар анлајырлар ки, Аллаһдан шикајәт мөминә јарашмајан бир ишдир.
7.
Әлләринә бир шеј ҝәлдикдә севинмирләр.
Изаһ
Илк ики хүсусијјәт әввәлки хүсусијјәтләрдән даһа мүһүмдүр. Аллаһ-тәала Гурани-мәҹиддә бујурур: “Һеч вахт әлиниздән бир шеј чыханда гәмләнмәјин вә әлинизә бир шеј ҝәләндә хошһал олмајын.” (“Һәдид”, 23.) Белә инсанлар үчүн вар-дөвләтин олуб-олмамасынын һеч бир фәрги јохдур. Онлар дүнјаја бағлы олмадыгларындан әлләринә бир шеј ҝәлдикдә севинмәз, әлләриндән бир шеј чыхдыгда исә нараһат олмазлар. Газанҹа севинмәк, зәрәрә гәмләнмәк иманын зәифлији вә инсанын тутумсузлуғу әламәтидир.
Nur-az.com
