ллаһ-Таала бәндәләрини ата-анаја ән кичик һөрмәтсизликдән чәкиндирир...
وَقَضَىٰ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا
"Рәббин јалныз Она ибадәт етмәји вә ата-ана илә јахшы давранмағы бујурмушдур. Әҝәр онларын бири вә ја һәр икиси сәнин јанында гоҹалыг јашына доларса, онлара: "Уф!" белә демә, үстләринә гышгырма вә онлара хош сөз сөјлә! Онларын һәр икисинә рәһм едәрәк тәвазөкарлыг ганадынын алтына ал вә: “Еј Рәббим! Онлар мәни көрпәлијимдән тәрбијә едиб бөјүтдүкләри кими, Сән дә онлара рәһм ет!” – де." (Исра, 23-24).
Изаһ: Гурани-кәримин үч ајәсиндә төвһид вә Аллаһа пәрәстиш әмриндән сонра ата-анаја јахшылыға әмр едилмишдир. Бу, сөзүҝедән әхлаги фәзиләтин бөјүк өнәмини ҝөстәрир. Аллаһ-Таала бәндәләрини ата-анаја ән кичик һөрмәтсизликдән чәкиндирир вә тәкид едир ки, өвладлар һәр һалда, хүсусилә валидејнләр гоҹалыб әлдән дүшдүкдә онларла тәвазөкарҹасына давранмалыдырлар.
Һәдис: İмам Әли (ә):
“Ата-анаја јахшылыг етмәк ән бөјүк илаһи вәзифәдир” (Гүрәрул-һикәм, ҹ. 3, сәһ. 259, һәдис: 4423).
