يَوْمَئِذٍ لَا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَرَضِيَ لَهُ قَوْلًا
"О ҝүн әр-Рәһманын изн вердији вә сөз демәсинә разы олдуғу шәхсләрдән башга һеч кимин шәфаәти фајда вермәјәҹәкдир." (Таһа, 109).
Изаһ: Бу ајәдә өтән мөвзуда бәјан олунан мәтләб ајдын ифадә олунмушдур. Белә ки, Аллаһ Гијамәтдә бәзи һәгиги бәндәләринә шәфаәт иҹазәси верәҹәк вә шәфаәтләрини гәбул едәҹәкдир. Бу мәтләб шиә инанҹына ујғундур. Шиәләр илаһи өвлијаларын шәфаәтинин Аллаһын ирадәсинин сыра бојунда олмасына вә онун изни илә ҝерчәкләшәҹәјинә инанырлар. Рәвајәтләрә ҝөрә, Гијамәтдә шәфаәт изни вериләҹәк бәзи шәхсләр бунлардыр: Пејғәмбәрләр, онларын ҹанишинләри, мәләкләр, шәһидләр, Аллаһын әмәлисалеһ бәндәләри, һәтта Гуран һафизләри вә с. Шәфаәт едәнләрин вә шәфаәт олунанларын шәртләри һаггында ҝәләҹәк мөвзуларда сөһбәт ачаҹағыг.
Һәдис: Имам Садиг (ә) вә Имам Багир (ә):
“Аллаһа анд олсун ки, биз шәфаәт едәҹәјик. Аллаһа анд олсун ки, биз ҝүнаһкар шиәләримизә шәфаәт едәҹәјик. Белә ки, дүшмәнләримиз онлары ҝөрүб дејҹәкләр: “Бизә нә шәфаәт едән вар, нә дә меһрибан бир дост.” (Тәфсири-Гуми, ҹ. 2, сәһ. 123).
