إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا
"Биз әманәти ҝөјләрә, јерә вә дағлара тәклиф етдик. Онлар ону дашымагдан (горхуб) имтина етдиләр. Лакин инсан ону бојнуна ҝөтүрдү. Доғрудан да, о, залым вә ҹаһилдир." (Әһзаб, 72).
Изаһ: Гуранда ән мүһүм инсаны таныма әсасларындан бири Аллаһын инсанын үзәринә гојдуғу миссија вә вәзифәләрә диггәт етмәкдир. Аллаһ инсаны мухтар вә азад варлыг олараг јаратды. Она јахшы вә писи ајырд етмәк ҝүҹүнү бәхш етди. Ону хариҹи (пејғәмбәрләр) вә дахили (зәка) һидајәтләрлә јөнләндирди. Онун нәфсани гүввәләринә вә фитрәтинә дә һаггы вә доғруну гәбул етмәк истедады верди. Беләликлә, лазыми истедадлары инсан дахилинә јерләшдирди ки, үзәринә дүшән вәзифәнин ағыр јүкүнү чијнинә ала билсин. Јухарыдакы ајә бу һәгигәтә ишарә едир ки, инсан Тәк Аллаһ тәрәфиндән чох бөјүк бир әманәтин дашыјыҹысыдыр. Елә бир әманәт ки, ән бөјүк мәхлугат – лазыми истедад вә габилијјәтә малик олмадыглары үчүн – ону гәбул етмәкдән имтина етмишләр. Бу әманәтдә мәгсәд Аллаһын вилајәти (һамилији) вә дини вәзифәләрдир. Ајәнин давамында Аллаһ инсаны чох зүлмкар вә надан адландырыр. Бу ҹүмләдә мәгсәд бу бөјүк әманәтә хәјанәт едән вә (бунунла да) өзүнә зүлм едән инсанларын писләнмәси вә мәзәммәт олунмасыдыр.
Һәдис: İмам Рза (ә):
“Әманәт дедикдә Әһли-бејт (ә) нәзәрдә тутулур. Ким ону һагсыз олараг иддиа етсә, кафир олмушдур.” (Үјуни-әхбари-Рза, ҹ. 1, сәһ. 306, һәдис: 66).
