Шрифт өлчүсү:
А+
А
А-
20 Март 2019

Әл-Мурагибат китабындан бир јарпаг-Имам Әлинин (ә) мөвлуду (11)

Имам Әлинин (ә) мөвлуду мүнасибәтилә мүрагибәтләр

Аллаһ јолунун јолчусу Рәҹәбин он үчүнҹү ҝүнүнү уҹа тутсун. Чүнки бу ҝүн өвлијаларын ағасы, өвсијаларын сәрвәри, Пејғәмбәрин (с) гардашы, Бәтулун әри, Аллаһын сыјрылмыш гылынҹы, Әмирәлмөминин Әлинин (ә) мөвлуд ҝүнүдүр. Ағылын һөкмүнә әсасән, бу ҝүнүн чох бөјүк мәгамы вардыр. Елә бир мәгам ки, ону сөз вә гәләмлә вәсф етмәк мүмкүн дејил. Вахтлар, ҝүнләр вә онларын бөјүклүјү Аллаһын лүтфүнүн һәмин ҝүнләрдә зүһуру илә өлчүлүр. Иманын шәрт вә рүкнү, һәтта иманын руһу вә өзү, иман вә Исламын сон там илләти олан өвлијаларын ағасынын вилајәт нуру бу ҝүн заһир олмушдур. Бу елә бир немәтдир ки, ади ағыллар онун дәјәрини дәрк едә билмәз. Чүнки бүтүн нур, кәрамәт, әбәди ахирәтин гүрб дәрәҹәләри, ҝөрүш ләззәти, Мәләи-әланын сакинләри илә бир јердә олмағы, Аллаһын вилајәт вә иман әһли үчүн һазырладығы баги дијарын бүтүн немәтләрини дәрк етмәк олмаз.

Имам Әлинин (ә) фәзиләтләриндән бир һиссәсинә гыса бахыш
Əҝәр Әмирәлмөминин Әлинин (ә) гылынҹы олмасајды, кафирләр мүсәлманлары мәһв едәрди вә Ислам сүтунлары галмазды. Онун Бәдр вә Һунејндәки гәһрәманлыгларыны јада сал, доғручу вә әмин Пејғәмбәрин (с) онун барәдә дедијини хатырла: “Бүтүн Ислам бүтүн күфр гаршысына ҝетмишдир.”
Дост онун фәзиләтләрини тәгијјә үзүндән, дүшмән исә пахыллыг үзүндән ҝизләтмишдир. Бунунла белә, онун фәзиләтләри дүнјанын шәрг вә гәрбинә јајылды.
Одур бөјүк хәбәр, доғру јол вә Гурани-кәрим, мүсәлманларын имамы, мөминләрин әмири, Аләмләрин Рәббинин рәсулунун (с) ҹанишини, үзүағларын рәһбәри, Аллаһын ајдын нуру, Аләмләрин Рәббинин истәк гапысы, Аллаһын бүтүн өвлијалары арасында симасы, бөјүк нишанә, бөјүк дәниз, бүтсындыран, дүшмән башларыны парчалајан, Аллаһын камил нуру, кафирләри мәһв едән, фасигләрин белини гыран, сирләр мәдәни, нурлар нуру, Кәбә мөвлуду. Одур әсли-гәдим, фәри-кәрим, имами-һәлим. Одур Аллаһын мөһкәм ипи, ҹәнбиллаһ (онун вилајәтини гәбул етмәк Аллаһа бәндәлик вә итаәтдир) динин гәјјуму. Одур ајдын дәлилләр, ашкар вә ишыглы мөҹүзәләр саһиби, мәһв олмагдан ниҹат верән, мөһкәм ајәләрдә зикр олунмуш, белә ки, Аллаһ-тәала онун шәниндә бујурмушдур:

وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ

“Шүбһәсиз ки, о, дәрҝаһымыздакы әсл китабда мөвҹуддур. О, чох уҹадыр, чох һикмәтлидир” (“Зухруф” сурәси, ајә 4.)

Одур Пејғәмбәрин (с) ҹан гардашы, Бәтулун әри, Аллаһын сыјрылмыш гылынҹы. Одур Аллаһын ҝөрән ҝөзү, ачыг әли, ешидән гулағы. Одур ҝүнаһдан горунмуш, пислик, ејб вә шүбһәдән пакланмыш, Пејғәмбәрин (с) гардашы вә ҹанишини; о кәс ки, ҝеҹә Пејғәмбәрин (с) јериндә јатараг, ҹаныны она ҝөрә тәһлүкәјә салды, о кәс ки, өз ҹаны илә Пејғәмбәрә (с) көмәк едирди, о кәс ки, гәм-гүссәни онун үзүндән апарырды. Одур ки, Аллаһ ону Пејғәмбәрин (с) нүбүввәтинин гылынҹы, рисаләтинин нишанәси, үммәтинин шаһиди, гошунунун бајрагдары, ҹанынын мүһафизәчиси, гүдрәтли әли, башынын таҹы, сирринин гапысы, гәләбәсинин ачары гәрар вермишдир. Одур Аллаһын исми-әзәми, Гурани-кәрими, Кәбә еви, Сәфа, Зәмзәм, әса вә нишанә саһиби, гәрибәликләр мәзһәри, парлаг улдуз, ордуну дағыдан, елми мәтләбләр даирәсинин мәркәзи. Одур имамларын атасы, дини дирилдән, гүссәләри дағыдан, үммәтин сәрвәри, уҹа һиммәт, сечилмишләрин саһиби, әсһаби-кисанын бири, бајрагдар, Бисмиллаһда олан “ба” һәрфинин нөгтәси, пејғәмбәрләрин јолдашы. Одур Ҹәбраилин мүәллими, Микаилин әмири, Әзраилин һакими. Одур Туба вә Сәгәри бөлән, Шүбәјр вә Шүббәрин атасы. Одур бәшәрин атасы вә һәр кәс гәбул етмәсә, кафирдир. Одур пәнаһсызларын пәнаһы, әли һәр јердән үзүләнләнләрин фәрјадына јетишән, Гијамәт ҝүнүнүн һакими, Аллаһын һәбиби, әввәлкиләрә вә сондакылара Аллаһын һөҹҹәти, аләмләрин ҹан вә һәјаты, онларын нуру. Одур сирләр сирри, нурлар нуру, пакларын имамы, мөминләрин әмири, Ҹәббарын вәлиси, Аллаһын салеһләрә немәти, Аллаһын фасигләрдән интигам аланы. Одур Аллаһын уҹа тәрәфи, нурлу сурәти, вәфалы нәфси вә Имам Әбул-Һәсән Әли (ә).

Буна ҝөрә дә онун достлары мөвлуд ҝүнүнү ән шәрәфли ҝүнләрдән билмәли, һәмин ҝүнү бөјүк бајрам етмәлидир. Бу мөвлуд немәтинә хатир Аллаһа елә шүкүр етмәлидир ки, габагкы пејғәмбәрләрин үммәтләринин һеч бири вә кечмиш дөврләрдә һеч ким белә бир шүкүр етмәмишдир. Чүнки онлара белә бир немәт верилмәмишдир. Шиәләр дә ән али сәвијјәдә шүкүр јеринә јетирмәклә бу ҝүнү гаршыламалыдыр. Зира бу ҝүндә елә бир немәт верилмишдир ки, бүтүн немәтләр онунла мүгајисәдә кичикдир. Әҝәр инсан ағлыны һөкм етмәкдән кәнара гојса, даһа онун үчүн һөкм вә тәклифдән һеч нә галмајаҹаг. Инсан өлән ҝүнүнә кими јејән, ләзәт алан вә бәдәнинин артыг маддәләрини хариҹ едән һејванлар кими олаҹаг. Амма өз һәрәкәт вә дурушунда ағлыны һаким етсә, онун ағылы һәр бир шеј барәдә һәгиги, јахуд тәгдири (фәрзи) һөкм верәҹәк. Һәмишә беләдир вә ағыл өз гаврадығы мигдарында һөкм етмәкдән бир ан да дајанмыр. Дәрк етдији һәр шеј барәдә, дәрк етмәдији ҹәһәтдән дә һөкм верир. Агил инсан баша дүшсә ки, Аллаһ өвлијаларындан бири онун әзаб вә ҹәзадан хилас олмасына сәбәб олмушдур, онда ағыл бу фајда мигдарында она тәшәккүр етмәјә һөкм едәҹәкдир. Һалбуки, дүнјада Пејғәмбәрин (с) бесәтиндән габаг һидајәт нурлары ҹәһаләт дәрјаларында мәһв олмушду, дин ҝүнәши ҹаһиллик зүлмәтләриндә тутулмушду, динләрин нурлу ајлары наданлыг булудлары архасында галмышды, елм базары касадлашмышды, ағыллар хараб олмушду, һәтта о гөвмләрин бөјүкләри өзләри үчүн базар ачараг өзләриндә олан һејвани сифәтләрлә ифтихар едиб, јалан, әсассыз вә пуч иддиалары бөјүк вә јүксәк ишләрдән һесаб едирдиләр. Иш о јерә чатмышды ки, тахталары вә дашлары јонараг онлара ибадәт едирдиләр, онлары өзләринә Рәбб вә мәхлугатын халиги кими билирдиләр, ибадәт үчүн онлара сәҹдә едирдиләр. Һәтта, наданлыг үзүндән онлар үчүн ибадәтҝаһлар јаратмышдылар. Онлар бу ишләри илә даими мәһв вә әбәди ишҝәнҹәјә лајиг, өз күфүрләри илә ҹәһәннәм атәшинә вә ағыр әзаба мүстәһәг олублар, азғынлыглары вә өз нәфсләриндән итаәт етдикләринә ҝөрә Рәһман Аллаһын гәзәбләнмәсинә сәбәб олублар, зүлмләри илә ҹәһәннәм одуну аловландырыблар. Өз гәбирләри үчүн нә гәдәр одлар аловландырыблар, нурлары зүлмәтә чевирибләр, наданлыг үзүндән зүлмләри ибадәт вә адәт-әнәнә едибләр, өз ахмаглыглары үзүндән нә гәдәр әзаб-әзијјәтләрә дүшүбләр. Өз зүлмләри илә шәһәрләри хараб, бәндәләри һәлак етдиләр. Шәһвәт ардынҹа ҝетдиләр, намаздан узаглашдылар, Аллаһын итаәтиндән чыхдылар, гыз ушагларыны дири-дири басдырдылар, гоһумлуг бағларыны гырдылар, һәјат вә өлүмүн саһиби илә дүшмәнчилик етдиләр, пејғәмбәрләрлә мүхалифәтә галхдылар, беләликлә ән пис һәлакәтә лајиг олдулар. Белә бир дурумда Мүтәал Аллаһ Өз пејғәмбәрини ҝөндәрди ки, онлар үчүн һидајәт бајрағы олсун вә онлар үчүн Китаб назил етди ки, һәмин ҹәһаләти арадан апарсын, һидајәтләри јајды вә камилликләри онунла камил етди, намазы онунла дирилтди, азғынлыглары онунла арадан галдырды, ағыллары, дағыныг фикирләри онунла топлады , елмләри онунла камилләшдирди, нуру онула тамамлады, белә ки, инсанлары дүз јола һидајәт етди вә онлары һидајәт јолуна јөнәлтди...
Гысасы, Пејғәмбәрин (с) вә онун ҹанишини Әлинин (ә) дөврүндә елмләр дүнјада шәргдән гәрбә кими һәр јерә јајылды, һәр јери долдурду; аз мүддәтдә фигһ, әхлаг, маариф вә һикмәти өз үммәти арасында камала јетирди. Белә ки, ондан әввәл вә узун заманлар бојунҹа һеч кимин һикмәти о һәддә чатмырды. Пејғәмбәр (с) шәриәт, һикмәт вә нур ҝәтирди, гыса бир заманда инсанларын әмәлләрини камалын ән јүксәк дәрәҹәләринә вә Мүтәал Аллаһ илә достлуғун ән ҝөзәл ҹилвәләринә чатдырды.
Инсан, дедијимиз һәддә бесәт немәтини баша дүшсә –бахмајараг ки, бу дедикләримиз бесәт һәгигәти дәнизиндән бир дамла да дејил– билсин ки, Әмирәлмөминин Әли (ә) Пејғәмбәр (с) үчүн гардаш, вәзир иди. Һарун Мусаја гардаш вә вәзир олдуғу кими. Тәкҹә фәрг бундадыр ки, Ислам Пејғәмбәриндән (с) сонра даһа пејғәмбәр ҝәлмәјәҹәк. Әли (ә) Пејғәмбәрин (с) елминин шәһәри иди, Ислам онун гылынҹы илә бәрпа олмуш, һидајәт онун тәлими илә мүмкүн олмушдур. Аллаһ Өз китабында ону Пејғәмбәрин (с) нәфси (өзү вә ҹаны) кими танытмыш, онун вилајәтини Исламын әсасы вә иманын шәрти гәрар вермишдир. 

Беләликлә, бу ҝүнүн бөјүклүјүнүн ҹүзи бир һиссәсини билдин, онун уҹа мәгамындан азаҹыг бир пај алдын. Онда немәти таныдығын мигдарда онун шүкрүнү јеринә јетирмәк сәнин үчүн ваҹибдир. Онун шүкрүнү јеринә јетирмәк үчүн лазым олан ишләрдән бири дә бу ҝүнү гәлб вә руһунла уҹа тутмагдыр. Кимсә бир мәканы, ја заманы уҹа билсә, ҝәрәк онун уҹалығы гәдәр ону дәјәрләндирсин. Едәҹәји илк иш одур ки, һәмин ҝүнүн уҹалығыны зај етмәсин, сәһләнкарлыға јол вермәсин, онун уҹалығына етигады һәддиндә рәфтар етсин. Аллаһа ихласла ибадәт етмәкдән уҹа шәрафәт вә уҹалыг јохдур. Бу ибадәт оруҹ, намаз, Аллаһ јолунда инфаг, Аллаһын һөрмәтләрини вә тәзаһүрләрини уҹа тутмаг, тәфәккүр вә зикрлә батини ҝөзәлләшдирмәк, шадлыг, севинҹ, тәмиз ҝејимлә заһири зинәтләндирмәк, Имам Әлини (ә) зијарәт етмәк, бу ҝүн мүнасибәтилә Пејғәмбәрә (с) вә имамлара (ә) үмуми шәкилдә, Саһибәз-Замана (бизим вә аләмләрин руһу она фәда олсун) хүсуси шәкилдә тәбрик демәк, Имам Әлинин (ә) битиб-түкәнмәјән фәзиләтләриндән данышмаға шамил олур.
“Әл-Мурагибат”, сәһ. 149-156 (ихтисарла)


6291 بازدید
در حال ارسال اطلاعات...