Түркијә каналларынын бириндә ефирә ҝедән бир верилишдә мараглы бир сәһнә илә гаршылашмаг олур. Бу верилишдә гонаг гисминдә ҝәлән иштиракчы дејир ки, ата евә ҝәләндә евдәки балаҹа ушағы гаршысына чыхыб јорғун атаја дејир ки, ҝәл ҝедәк паркда ојнајаг. Ата исә тәбии ки, јорғундур, амма, ушағын гәлбини дә гырмаг истәмир. Начар галыр ки, нә етсин. Отағына ҝедир вә отағында олан бөјүк дүнја хәритәсини әлинә алыб паралајыр. Хејр, буну о, һирсиндән, јахуд јорулдуғу үчүн етмир. Садәҹә, јорғун атаја исрар едән ушағын башыны гатмаг үчүн белә едир. Ушаға дејир ки, бу параланмыш хәритәни ҝөтүр, ҝет отағына. Ону јенидән дүзәлтмәјә чалыш. Әҝәр дүзәлдә билсән, парка ҝедәрик. Ушаг севинҹәк параланмыш “дүнјаны” әлинә алыб отағына чәкилир. Јорғун ата отағына ҝедиб јатағында узаныр, ушағын бу хәритәни дүзәлдә билмәјәҹәјини дүшүнән ата, бир мүддәт сонра гаршысында оғлуну әлиндә һазыр хәритә тутмуш һалда ҝөрүр. Оғлунун она узатдығы хәритәни ҝөтүрүб бахыр вә ҝөрүр ки, доғрудан да ушаг параланмыш дүнја хәритәсинин параларыны дүзҝүн бир шәкилдә бир-биринә јапшдырыб.
Даһа сонра ата буну неҹә баҹардығыны ушагдан сорушанда, ушаг дүнјаҝөрмүш атаја ибрәт дәрси кечир. Ушаг дејир ки, ата, сән вердијин дүнја хәритәсинин архасында инсан шәкли вар иди. Мән хәритәнин инсан шәкли олан һиссәсини габағыма гојуб инсаны дүзәлтдим, “дүнја” да өз-өзүнә дүзәлди.
Доғрудан да чох ибрәтамиздир. Бәли, һәким вә алим Аллаһ һәтта бир ушаг васитәсилә дә аталара-бабалара дәрс өјрәтмәјә гадирдир.
“Инсан дүзәлсә дүнја да дүзәләр” мәсәләни елә Гуран өзү бујурур. Неҹә ки, “Рәд” сурәсинин 11-ҹи ајәсиндә бујурулур:Â
"...Һәгигәтән, бир гөвм өз һалыны дәјишмәјинҹә Аллаһ о гөвмүн һалыны дәјишмәз..."
Билдијимиз кими дүнја инсанлар үчүн хәлг едилиб. “Дүнјанын дүзәлмәси” ибарәсиндән мәгсәд инсанын дүзәлмәсидир. Дүнја инсанлары исә мүхтәлиф өлкәләрдә јашајан халглардан ибарәтдир. Бу халг ҹәмијјәтләрдән, ҹәмијјәтләр дә инсанлардан тәшкил тапыб. Демәли, мәсәлә фәрди олараг инсанын өзүнә гајыдыр. Халгы тәшкил едән инсанлар тәк-тәк дүзәлмәсә дүнја да дүзәлмәз.
Мараглысы будур ки, гејд етдијимиз ушағын дедији ибрәтамиз һадисәни Гуранын бујурдуғуну дејириксә дә бир чохлары јенә Гуранла үнсијјәтдән узаг дурмаға чалышырлар. Һалбуки Гуран бу мәсәләни ҝөзәл бир шәкил бәјан етмишдир. Одур ки, бу дүнјаны дүзәлтмәјән инсанларын о дүнјасы бәрбад ҝүндә олаҹаг.
