Имам Әли (ә) бујурур:
“Инсан ики шејин дәјәрини әлдән вердикдән сонра билир; ҹаванлыг вә сағламлыг”.
“Гүрәр әл-һикәм”, ҹ. 4, сәһ. 183.
Әслиндә тәкҹә “ҹаванлыг” вә “сағламлыг” белә дејил. Бүтүн немәтләрә вахтында дәјәр верилмир, әлдән вердикдән сонра гәдри билинир. Мәсәлән, раһатлыг, ҝүҹ, ата-ана, јахшы дост, фүрсәт, һәјат јолдашы вә с. бу гәбилдәндир.
Амма бу ики немәт - ҹаванлыг вә сағламлыг - ән дәјәрли, мисилсиз вә әлчатмаз ҝөвһәрдирләр.
Елә бир аһыл вармы ки, ҹаванлыг вә асудә ҝүнләрин һәсрәтини чәкмәсин?
Сакит, раһат вә сағлам анларыны аҹы кәдәрлә хатырламајан хәстә тапмаг мүмкүнмү?
Сәди демишкән: “Сағламлығын гәдрини ону әлдән верәнләр билир”.
İҹтимаи асајиш, сакитлик, бәдәнин енержили вә сағлам чағындан там јарарланмаг вә ҹаванлыг фүрсәтиндән истифадә етмәк бу ики немәтин дәјәрләндирилмәсинин әламәтидир.
Немәтләрин гәдрини ихтијарымызда икән биләк. Әкс һалда, ҝеҹ вә фајдасыз олаҹаг!
