Пислијә гадаға гојмајан мүсәлманын иманы зәифдир.
Әмр бе мәруф вә нәһј әз мункәрлә бағлы рәвајәтләр арасындан бир нечәсини јада салмаг јеринә дүшәр. Әзиз Пејғәмбәрдән (с) нәгл олунмуш бир рәвајәтдә һәзрәт бујурур: «Аллаһ дини олмајан зәиф мөмини дүшмән биләр.» Һәзрәтдән сорушулур: «Дини олмајан зәиф мөмин кимдир?» Һәмин шәхс ки, пислијә гадаға гојмаг вәзифәсинә әмәл етмир.» (“Биһарул-әнвар”, ҹ. 72, с. 228, рәвајәт 4, баб 112.) Доғрудан да «дини олмајан мөмин» тәбири мараглы ҝөрүнүр. Ахы неҹә ола биләр ки, инсан ејни заманда һәм мөмин олсун, һәм дә диндән мәһрум галсын? Һәзрәт нәзәрә чатдырыр ки, бунун сирри һәмин шәхсин пислијә гадаға гојмамасындадыр.
Пислијә гадаға гојмајан мүсәлманын иманы зәифдир. Бу вәзифәдән узаглыг ону бүтүн мәсулијјәтләрдән кәнарда сахламышдыр. О, башгаларынын фәсад вә ҝүнаһыны ҝөрдүкдә сусур, һеч бир реаксија ҝөстәрмир. Белә бир иманын имансызлыгла бир о гәдәр дә фәрги јохдур. Чүнки Аллаһ вә Ислама иманы олмајанлар да белә рәфтар едир.
Әлбәттә ки, ҝизлиндә едилән ҝүнаһ фәрглидир. Сөһбәт ашкар ҝүнаһдан ҝедир. Базар вә паркларда тез-тез бу сајаг ҝүнаһларла растлашырыг. Бунларын јанындан биҝанә өтмәк бир нөв разылыг әламәтидир.
Аллаһын һөкмләри Онун намусудур. Әҝәр бир шәхсин намусуна тәҹавүз олунса о сакит дајанармы? Гејрәтли инсанлар һеч вахт өз намусуна тәҹавүзә ҝөз јуммур. Бәс неҹә ола биләр ки, мөмин инсанын ҝөзү гаршысында Аллаһын һөкмләри, намусу ајаг алтына атылсын? Мөмин белә мәгамларда арам дајана билмир. Бәзән мөминләр белә сәһнәләрлә растлашдыгда узаг башы «сүбһанәллаһ» дејәрәк өтүб кечир вә вәзифәләрини јеринә јетирилмиш сајырлар.
Ҝүнаһ гаршысында сакит дајанмаг асан иш дејил. Әҝәр дәгиг тәһлил етсәк, ҝүнаһ, Аллаһ ганунларынын ајаг алтына атылмасы мүгабилиндә сүкут һәмин ишләрлә разылыгдыр; бу исә Аллаһла дүшмәнчилик демәкдир. Имам Садиг (ә) бујурур: «Әҝәр бир мүсәлман бир пис иши ҝөрсә вә ҝүҹү чатдығы һалда онун гаршысыны алмаса, һәгигәтән, бу ишин ҝөрүлмәси ону севиндирир. Аллаһа гаршы ҝүнаһла разылашан инсан һеч шүбһәсиз Аллаһла дүшмәнчилијә галхмышдыр.» (“Биһарул-әнвар”, ҹ.70, с. 303, рәвајәт 15, баб 57.)
Аллаһын гојдуғу һәдләрин позулмасы илә разылашан инсан Аллаһла ашкар дүшмәнчилик етмирми? Шәраит јарандығы һалда пис ишдән чәкиндирмәјәнләр Аллаһла ашкар дүшмәнчилик едир. Ҝүнаһла үзбәүз дајаныб сусмаг һаггымыз јохдур. Һөкмән нараһатлығымызы билдирмәли вә һәмин вәзијјәти дәјишмәк үчүн аддым атмалыјыг.
Ислам дини өз ардыҹылларынын мәсулијјәтли олмасыны, ҝүнаһ гаршысында биҝанә дајанмамасыны тәләб едир. Бүтүн ҹәмијјәтә белә бир руһијјәнин һаким олмасы Исламын амалыдыр. Һәр бир мөмин өзү дини вәзифәләринә әмәл етмәклә јанашы башгаларынын да бу вәзифәләрә биҝанә галмамасына чалышмалыдыр. Аллаһын гојдуғу һәдләрә һөрмәт һамынын вәзифәсидир. Бу истигамәтдә инсан өзү илә башгалары арасында фәрг гојмамалыдыр. Инсан өзү бу һәдләри ҝөзләмәклә јанашы башгаларынын да бу һәдләрә тәҹавүзүндән нараһат олмалыдыр. Әҝәр инсан әтрафа белә бир мүнасибәтдә олмаса пејғәмбәр ону дини олмајан зәиф мөмин сајыр. Әсил мөмин мәсулијјәт һисс етмәли, Аллаһ һәдләринин позулмасына биҝанә галмамалыдыр. Чохлары ибадәт едир, амма башгаларынын динә мүнасибәти онун үчүн фәргсиздир. Пејғәмбәрләрин әсас мәгсәдләриндән бири мөминләрдә белә бир мәсулијјәт һисси јаратмаг олмушдур.
