Аллаһ-тәала инсана валидејнләрә һөрмәт етмәји ән али әмәли тапшырыг олараг тәјин едир
“Рәббин јалныз Она ибадәт етмәји вә валидејнләрә јахшылыг етмәји (онлара јахшы ҝөзлә бахыб ҝөзәл давранмағы) бујурмушдур. Әҝәр онларын бири вә ја һәр икиси сәнин јанында (јашајыб) гоҹалығын ән дүшкүн чағына јетәрсә, онлара: “Уф!” белә демә, үст-ләринә гышгырыб аҹы сөз сөјләмә. Онларла хош даныш. Онларын һәр икисинә аҹыјараг мәрһәмәт ганадынын алтына алыб “Еј Рәббим! Онлар мәни көрпәлијимдән (нәвазишлә) тәрбијә едиб бәсләдикләри кими, Сән дә онлара рәһм ет!”–де. Рәбибниз үрәк-ләриниздә оланлары (гәлбләринизин сиррини) ән јахшы биләндир. Әҝәр әмәлисалеһ олсаныз (ата-ананыза билмәдән етдијиниз писликдән пешман олуб төвбә етсәниз вә бундан сонра онларла јахшы дав-рансаныз (билин ки,) Рәбибниз, һәгигәтән, төвбә-карлары бағышлајандыр!” (“Исра”, 23, 25.)
Бу ајәләрдә Гуран хүсуси тапшырыг верир: Өвлад өз валидејнләри илә сон дәрәҹә еһтирам вә әдәблә давранмалыдыр. Онларын бүтүн еһтијаҹларыны ҝөзәл шәкилдә јеринә јетирмәлидир. Өвлад өз ата-анасынын гаршысында тәвазөкарлыг ҝөстәрмәлидир. Үстәлик, онун бу тәвазөкарлығы иҹбар вә ја мәсләһәт үзүндән олмамалыдыр; сидг үрәкдән онларла меһри-бан давранмалы, онларын һәр һансы хошаҝәлмәз һәрәкәтләринә, (гоҹалығын ихтијар чағында бәзи инсанларын һәрәкәтләри дөзүлмәз олур) зәһмәт-ләринә сәбир етмәлидир. Онлара дуа едиб Аллаһдан рәһмәт диләмәлидир.
Бу ајәләрдә Аллаһ-тәала инсана валидејнләрә һөрмәт етмәји ән али әмәли тапшырыг олараг тәјин едир. Валидејнлә һөрмәтлә давранмаг инсанын шәри вәзифәси олмагла јанашы һәм дә онун камиллији јолунда өз нәфси илә мүҹаһидә апармасы кими дә гијмәтләндирилир. Јүксәк ирфани мәгамлара јетмәк истәјән шәхсләр үчүн бу, хүсуси бир тапшырыгдыр. Шаҝирдләриндән бири Әлламә Тәбатәбаидән ир-фанын нә олдуғуну сорушуб хүсуси тапшырыг вермәсини хаһиш едәндә она бу төвсијәни етди: “Чалыш аиләнлә хош давран, бүтүн ирфан будур.”
İнсан гоҹа валидејнләринин вердикләри зәһмәтләрә гатлашмагла нәфси чиркинликләрдән пакланыр; һәјатын ағры-аҹысына сәбир етмәклә дүнја вә ахирәт савабына чатыр; руһунда бир јүксәлиш һисс едир. Ата-анасы өвладындан разы галдыгда онун һаггында хејир-дуа едир вә дуалар әлбәттә ки, сәмәрәсиз галмыр. Бәзән зәиф бир гоҹанын сәмими гәлблә етдији дуа даһа тез мүстәҹаб олур.
