Зејнәб (с) Ибни Зијадла рәфтарында ҝөстәрди ки, мөмин инсан, әсир олмасына бахмајараг һеч вахт ҝүҹлү вә гүдрәтли дүшмәнин гаршысында башыны зилләтлә ашағы салмајаҹаг.
Зејнәбин Ибни Зијадын гүдрәти гаршысында јенилмәзлији, әзәмәти вә ифтихары, онун Аллаһа олан иманындан вә хатирҹәмлијиндән гајнагланырды. О, имам Һүсејн (ә) кими хатирҹәм бир нәфсә малик иди. Бүтүн бу хатирҹәмлик вә горхмазлығы гәлбиндә илаһи тәфәккүрү дири сахламагла әлдә етмишди. Аллаһы дүшүнүб Ону јад едән инсан һеч вахт сәрҝәрдан галмаз вә мәғлуб олмаз. Неҹә ки, имам Һүсејн (ә) һеч бир тәрәддүд етмәдән Језидлә бејәт зилләтини гәбул етмәди, гәлбләри әлә алыб гәләбә чалды, мөминләрин, Аллаһ достларынын үрәкләринә малик олду вә Ашура, иманлы гәлбләр үчүн ән бөјүк ҹазибә олду. Имам Һүсејн (ә) јолуну давам етдирән вә онун мәктәбинин шаҝирди олан Зејнәб (с), өз сөзләри илә ганлы Кәрбәла һәрәкатынын иззәт вә әзәмәтини артырды.
