وَلَا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ
"(Мүшрикләрин) Ону гојуб јалвардыглары (танрылар) шәфаәт едә билмәзләр. (Мәнасыны) биләрәк һагга шәһадәт верәнләр исә истиснадыр." (Зухруф, 86).
Изаһ: Јухарыдакы ајәјә ҝөрә, јалныз ики әсас шәрти өзүндә топлајан кәсләрин шәфаәт һүгугу вар. Бу ики шәрт бунлардыр: 1. Һаглы вә дүзҝүн шаһидлик етсинләр. Јәни Аллаһа иман ҝәтириб, иман вә салеһ әмәллә Онун јеҝанәлијинә вә өз бәндәликләринә шаһидлик етсинләр. 2. Кимләрин шәфаәтә лајиг олдуғуну билсинләр. Бу мәтләб өтән ајәдә дә өз әксини тапмышды ки, шәфаәт истәји Аллаһын разы олдуғу вә гәбул етдији сөзлә бирҝә олсун. Бүтүн бунлардан ајдын олур ки, шәфаәт һаггы Аллаһын әмәлисалеһ бәндәләринә лүтфләриндәндир.
Һәдис: Ислам пејғәмбәри (с):
“Шәфаәт едәнләр бешдир: Гуран, мөмин гоһум, әманәт, Пејғәмбәриниз (с) вә Пејғәмбәринизин (ә) Әһли-бејти (ә).” (Кәнзул-үммал, ҹ. 14, сәһ. 390, һәдис: 39041).
